چكيده

           موضوع اين پژوهش « بررسي مفهوم بصيرت با محوريت قرآن و احاديث» است.

     بصيرت عبارت است از نيرويي قلبي كه به واسطه‌ي نور قدسي منور شده ، حقايق و بواطن اشياء به وسيله‌ي آن ديده مي‌شود. به بيان ديگر بصيرت نوعي بينايي، دانايي، زيركي، هوشياري، يقين، آگاهي، دليل و حجت روشن است.

     يكي از صفات خداوند متعال « بصير» است. ائمه‌ي اطهار b الگوهايي از انسان هاي با بصيرت هستند، ايشان در دعاها و مناجات هاي خود مكرر بصيرت را از خداوند مسألت كرده‌اند، و هم چنين مردم را به كسب بصيرت تشويق و از زيان هاي عدم آن برحذر داشته اند.

   اين تحقيق مفهوم لغوي و اصطلاحي بصيرت را به طور كامل بيان كرده است. واژه‌ي « بصيرة » در قرآن دو بار ذكرشده كه اين دو آيه با تفاسير مربوط به آن مورد بررسي قرار گرفته است. براي شناخت روشن تر و عميق تر از مفهوم بصيرت معادل‌هاي معنايي آن همچون نور، حكمت، فرقان و يقين و مقابل‌هاي معنايي آن نظير عمي، غفلت، ضلالت و جهل نيز بررسي شده اند. هم چنين عوامل رشد و افزايش بصيرت، موانع كسب آن و  نيز آثار زيان بار بي بصيرتي چه در دنيا و چه در آخرت همراه با يك آيه و تفاسير مربوطه و چند حديث بيان شده است.

      مطالعه ي اين نوشتار انسان را به شناخت كاملي نسبت به مفهوم بصيرت رهنمون ساخته و نيز در عمل باعث مي شود فرد عوامل افزايش بصيرت را به كار گرفته و از موانع كسب آن پرهيز كند. هم چنين شناخت آثار زيان بار دنيوي و اخروي عدم بصيرت، تلاش و رغبت بيشتري براي به كار گرفتن اين صفت اخلاقي پسنديده در زندگي به وجود مي آورد.

عالم ز آه تیره تر از صبح محشر است
خون جگر به دیده آل پیمبر است
شهر مدینه گشته عزا خانه وجود
رخت سیاه بر تن زهرا و حیدر است
شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

عالم ز آه تیره تر از صبح محشر است
خون جگر به دیده آل پیمبر است
شهر مدینه گشته عزا خانه وجود
رخت سیاه بر تن زهرا و حیدر است
شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

زبان رسای اسلام بود و مبین شریعت مصطفی(ص).

با سخنانی حکیمانه، منطقی استوار، علمی سرشار، برگزیده روزگاربه شمار می آمد و… بنده شایسته پروردگار.

در سالهای سیاهی که ابرهای سلطه امویان، آسمان جهان اسلام راتاریک کرده بود و در سالهایی تیره تر، که حکومت عباسیان،مسلمانان را به تیرگی نشانده بود.

او خورشید مدینه دین و دانش بود.

در میان این دو فصل سیاه و سرد و ابرآلود، چند صباحی که خورشیدوجودش از افق مکتب و مذهب تابید، اسلام و قرآن را جان بخشید.

او آبیاری نهال حق کرد تا این بذر ایمان پاگرفت و در افق اندیشه ها تابان شد.

دین به نام او زنده گشت.

درخت علم، در بوستان کلامش رویید و به برگ و بارنشست.

گلشن فضل، از چشمه دانش او سیراب شد.

کتاب فقه، با «الفبای صادقی » نگاشته گشت.

وقتی چشمه فضل و فقه و علم و کمال او می جوشید، حسودان و عنودان زبان به طعن می گشودند و تیغ دشمنی بر می کشیدند و پای خصومت پیش می گذاشتند.

ولی… کدام دانشور را می توان شناخت و نام برد که از گنج دانش حضرت صادق(ع) بهره نبرده باشد؟

و کدام معلم را می توان یافت که به اندازه او، تربیت یافته درمکتب عترت داشته باشد؟

حوزه های علمیه، نقش شاگردی او را به سردرهای خویش نوشته اند.

فقیهان دین مدار، خوشه چین حدیث و حکمت صادقی اند.

آن چهار هزار گوش حکمت نیوش، که از زبان این حجت خدا حدیث می شنیدند و آن چهار هزار زبان و قلم که به گفتن و نوشتن و ثبت و نشر حقایق دین از زبان او می پرداختند، هرکدام منشوری بودندکه آن نورهای تابان را در رواق اندیشه های بشری می تاباندند و آن معارف ناب و والا را از عرش بلند «علم لدنی » حضرتش، بر فرش کتابها و دفترها فرود می آوردند.

خوشا به حال آن چهار هزار حکمت آموز محضرش!

آنان، همچون نسیمی خوشبوی، از کوی معارف او گذشته، در پهنه قلمرو اسلام، جوهره دین را پخش می کردند و «قال الصادق » گویان،کام تشنگان معرفت را عطر آگین می ساختند.

عصری بود که بدعت گذاران و دین ستیزان، در قالبهای مختلف به تحریف چهره آیین محمدی(ص) می پرداختند.

امام صادق(ص) بود که خورشید گون می تابید و آن اوهام و خرافات وتحریفات را می زدود.

درود بر سلسله نورانی راویان احادیث،

آنان که حلقه ای از «تعبد» و «اطاعت » برگردن داشتند و برگرد«آل الله »، پروانه وار می چرخیدند و خوشه چین محضر آن انوارتابناک می شدند، تا جهان در ظلمت نماند و بشریت از این کوثر ناب و زلال، محروم نباشد.

ابان بن تغلب ها، هشام ها، مؤمن طاق ها، جمیل بن دراج ها،ابوبصیرها، زراره ها، سماعه ها، عمارساباطی ها، جابربن حیان ها،مفضل ها، صفوان ها و… صدها ستاره فروزان، هریک در فروغ گستری مکتب امام صادق(ع)، نقشی عظیم داشتند و حاملان و وارثان وراویان و ناشران آن علوم بودند.

سیراب شدگانی بودند از این زمزم جوشان!

باده نوشانی بودند از این ساغر کوثر گون!

آنان، کام دل را با حلاوت «مکتب عترت » آشنا ساخته بودند و ازپیشوایان دین، بویژه از صادق آل محمد، نه تنها علم، که عمل هم می آموختند و نه تنها دانش، که عصاره دین را از زبان اومی گرفتند.

امروز، بام و در کشورما، «صادقیه » است.

اینک، در کشور امام صادق(ع)، فرهنگ اهل بیت علیهم السلام ، ساری و جاری است.

امروز، هرجا که شیعه ای است، جعفری است.

و هرجا که حوزه ای است، صادقی است!…

برگزاری دوره آموزشی “طب سنتی"با حضور کارشناس طب سنتی جناب حجت الاسلام معینی در مدرسه علمیه حضرت زهرا (س) خمینی شهر