علّم الانسان ما لم يعلم

دربوستان زندگي ” شجره طيبه ” انسانيت را” معلم ” باغبان است ومرزهاي فكر وفرهنگ رانگهبان .

نهال خوبيها وخرمي ها ، به دست با كفايت “معلم ” غرس مي گردد. رود خروشان آباديها وآگاهيها ، از چشمه سار ذهن وزبان “معلم” به جريان مي افتد .

نخل نجيب نيكي ،از زمين ذهن و دشت و دل “معلم ” تغذيه مي كند .

ابر هاي پر بار ،سخاوتمندي را ، درمكتب كريمانه “معلم ” آموخته اند .

نواي نور را بايد از ناي نوراني “معلم ” شنيد .

فكرش منبع جوشش خيرهاست و مكتبش محل رويش خوبيها .

اودر برابر جبهه ي جهل وجهالت ،فرمانده سپاه علم وبصيرت است .

او صبح صادق حيات است وفجر فرزانگي .