من با که گويم اين که بهارم خزان شده
ماهم به خاک تيره غربت نهان شده
بانوي بي نشان که به هرسو نشان ز اوست
رفت از برم به قامت همچون کمان شده

خزان زود هنگام و كبود شدن ياس بوستان پيامبر ، تسليت باد .