اسعد الله ایامک یا بقیة الله

مولای خوبم اولین جمعه ای است که در فضای خارج از رمضان ،نفس می کشم.

مولای خوبم!

اولین جمعه ای است که در حسرت جمعه های نورانی رمضان ندبه خوانت شده ام .

درهای ضیافت خانه ی الهی را بستند وهمه را از قهرالله بیرون نمودندو اگر بهانه ی عید نبود چه بسیار عاشقانی که از وحشت خروج از ضیافت خانه ی پروردگار جان می دادند ، اما آنچه تسلای دل حسرت زده ی من است ،آن است که در خارج این میهمان سرا هم خدا همان خدا و قرآن همان قرآن و ولی عصر همان ولی عصر رمضانی ام است که می توانم در جوار آن ها نفس بکشم وحضّ حضور را وشرب مدام عشق را در لحظه لحظه ی حیاتم تجربه کنم .

مولای خوبم مهدی جان ، یاری ام کن که قدر دان ماحصل رمضانم باشم ، کوله بار گناهی راکه به برکت رمضان به زمین گذاشتم باز با گناه تازه به دوش نگیرم وقدر توشه هایی را که در رمضان اندوخته ام ،داشته باشم تا در گذر روزمرگی های باطل آن ها را به ثمن بخس نفروشم.

آقا جان دستم را بگیر که خارج از میهمان سرای رمضان چه بسیار شیاطینی که در کمین تقوایی رمضانی ات نشسته اند، دستم را بگیر که خارج از رمضان دنیایی پر از درخشش های دلفریب اما به واقع تاریک وظلمانی مرا به سوی خود می خوانند ،دستم را بگیر که امروز بعد از یک ماه در جوارتان بودن بیش از همیشه به بودنت عادت کرده ام وبهتر از هر زمان ،وحشت دوری از شما را حس می کنم . پس آقای خوبم صدقه عیدت را این قرار بده که به یمن سلامتی ات ، دست نوازشی بر سرما یتیمان ایام غیبتت بکشی .

خدایت حافظ ونگهدار وعجل اللهم فرجک وظهورک