عنوان تحقیق پایانی:عوامل کاهش معنویت از منظر صحیفه سجادیه و نهج البلاغه

محقق:اقدس رحیمی

چکیده 

    معنویت یکی از ضرورت‏های بشری است، آن‏گونه که می‏توان انسان را معنوی بالطبع دانست. معنویت فردی و اجتماعی انسان‏ها را می‏توان توسط عواملی تحقق بخشید و تقویت کرد، زیرا معنویت یک حقیقتی اختیاری است که انسان با عواملی می‏تواند آن را تقویت کند هر چند برخی معتقدند که معنویت، امری  فطری است که در سرشت انسان‏ها نهفته است و زوال ناپذیر است ولی به هر حال، بدون شک، معنویت، شدت و ضعف‏پذیر است. بخش عظیمی از تعالیم انسان ساز انبیا و اولیا را اخلاق تشکیل داده است. تعلیم خلق و خوی شایسته که موجبات سعادت دنیوی و اخروی انسان ها را فراهم سازد، یکی از آموزه های اساسی ادیان الهی است.

    این پژوهش با هدف جستجوی عوامل کاهش معنویت از نگاه نهج البلاغه و صحیفه سجادیه به روش توصیفی تحلیلی انجام شده‏است. در این پژوهش، اسناد و متن‏های اسلامی از جمله نهج البلاغه و صحیفه سجادیه بررسی شده‏است. یافته‏های تحقیق نشان می‏دهد از عوامل فردی کاهش معنویت در نهج البلاغه و صحیفه سجادیه ، پیروی از هوی نفس، محبت دنیا، غفلت، دروغ، غیبت، حسد و … می‏باشد.

بر اساس پژوهش حاضر معلوم شد که مبارزه با فقر و بهره‏مندی جامعه از رفاه نسبی و نیز نفی تبعیض و نابرابری‏های اجتماعی و اجرای عدالت، بستری را برای حرکت جامعه به سوی ارزش‏های معنوی فراهم می‏کند.