ناتواني

اگر فرد منتظر، فاقد مهارتها و توانائي هايي باشد که بايد در جهت آمادگي براي پذيرائي از ميهمان خود بکار گيرد، فلسفه انتظار را درک نخواهد کرد و يک منتظر حقيقي نخواهد بود; زيرا مدت انتظار، فرصتي است براي باز سازي و توانمنديهاي فکري، روحي و ايماني جهت درک برنامه تحول، و فرد معتقد، نيازمند کسب توانمنديهاي غني جهت درک اين فسلفه انتظار مي باشد. همچنين اگر درک فرد منتظر از نقشي که بايد در ايجاد زمينه ظهور بازي کند، درکي منفي باشد، باز مي توان آن را يک ناتواني فکري ناميد، که به تلاش در جهت آمادگي و آماده سازي محيط، منجر نخواهد شد .

يا اگر فرد منتظر، فلسفه انتظار را به طور صحيح درک نکرده باشد و چنين برداشت نمايد که نقش او صرفاً پذيرش ظلم و عدم آگاهي دادن به جامعه است و فرد منجي بايد خود بيايد و از جامعه رفع ظلم نمايد، برداشتي منفي از نقش منتظر خواهد داشت; لذا هيچگونه تلاشي در جهت رشد فردي و اجتماعي براي کمک به زمينه سازي تحول انجام نخواهد داد .

يا اگر منتظر، نقشي را که در زندگي براي خود ترسيم نموده است، با نقشي که منتظر از او انتظار دارد، سازگار نباشد، باز اين فرد منتظر به يک فردي معتقد به تحول، بدل نخواهد گرديد; زيرا تا ارزشهاي الهي را در فکر و رفتار خود قبول نکرده و رعايت ننمايد، همخواني ميان باورهاي ذهني خود و اعتقادات ديني در جهت تحول جهاني نخواهد داشت. بنابراين چنين فردي حتي با فرض قبول نظريه تحول ديني، پويايي لازم را نخواهد داشت.



دلسردي

اگر شخصي در انتظار ميهماني باشد، اما ميهمان او در آن مدت نيايد، و يا آمدن و ديدن ميهمان، نتيجه مورد انتظار او را بر آورده ننمايد، و يا حتي اگر تصور نمايد شخصيت ميهمان کارگشاي مشکلات او نخواهد بودـ چون تصّور مي کند پاداش مورد انتظارش را در اين انتظار نخواهد يافت، يا نتيجه اي را براي اين تلاش و عملکرد خود نخواهد ديد ـ به علت ايجاد اين يأس، در جهت ايجاد زمينه براي ظهور او کوشش نخواهد کرد، يا اگر کوششي نمايد، با يک نوع بي اعتمادي و بي تفاوتي خواهد بود.